Viva la Mexico

Ola a todos! Helaas leven we nog met de naweeën van de pandemie, maar wij laten ons daar niet meer door stoppen. Na Jordanië in november stond eind maart eigenlijk 8 weken Afrika op het programma. Helaas werden wij eind januari al op de hoogte gebracht van het feit dat deze reis door het virus niet kon plaatsvinden. Daarom dachten wij laten we onszelf eens straffen met 3 weken Mexico.

Het leek aan het begin van de week nog even spannend te worden aangezien Eunice in Nederland aan wal dreigde te komen. Gelukkig vlogen wij op donderdag voor de storm uit richting Cancun. Anne had ons al uitgelegd dat de banen op Schiphol zo zijn aangelegd dat wij ons met de huidige windrichting geen zorgen hoefden te maken.

Voor een prikkie een directe vlucht geboekt met TUI. Davey bij het raam en ik in het midden. Altijd even afwachten wat voor figuur er naast je komt zitten. Dit keer was het een Vietnamees Australische influencer met iets te opgespoten lippen. Binnen 5 minuten hadden we haar levensverhaal gehoord en had ze een plek bemachtigt bij ons in de auto vanaf Cancun naar Tulum. We zijn nog steeds aan het bedenken hoe dit heeft kunnen gebeuren.

De vlucht is ontspannen en trekt redelijk snel voorbij. Boekjes, gedownloade Netflixseries en vliegtuigvoer. Voor je het weet gaat het landingsgestel uit en stap je met een verstopt darmkanaal de aankomsthal op Cancun in. De douane is zeer relaxed en we zijn er echt binnen 5 minuten doorheen. Dat is het voordeel als je zonder koffer reist (#CabinZero, #nietgesponserd).

Het reisinstinct kicked weer in: simkaart halen, pinnen en de auto ophalen. We zijn er snel klaar voor maar zijn in het feestgedruis onze Vietnamese influencer kwijtgeraakt. We mogen ook niet meer terug de aankomsthal in. We besluiten toch te wachten en na wat zoeken en schreeuwen hebben we haar gevonden. Het ophalen van de huurauto blijkt nog een heel karwei aangezien dit zo ongeveer de enige verhuurder is die geen kantoor houdt op het vliegveld. Francisco haalt ons op. F*ck...file. Na de vlotte vlucht en de spoedige grensovergang gaan we pas 3 uur later met z'n drieën het wagentje in richting Tulum.

Was op zich niet echt handig, direct doorrijden. Toch gedaan en weer in de file. Het is al donker en natuurlijk ook even wennen in een nieuw land. Inmiddels ook hoofdpijn gekregen van de influencer die van haar e-smoker geniet op de achterbank en vooral graag over zichzelf verteld. Ohja, of we haar ook nog even kunnen afzetten. Tuurlijk..doen we. Na een hobbelig pad in de jungle zetten we koers naar ons eigen hotelletje. 4 paracetemol en een Indiase curryschotel (we zijn tenslotte in Mexico) vallen we met een heerlijk jetlag als een blok in slaap.

Jetlagged, dag 2

Een jetlag, wat is dat eigenlijk? Korte toelichting: je stijgt om 10.45 op, vliegt 11 uur, komt om 15.45 aan en komt vervolgens om 21 uur in je hotel aan. Probleem is dat jouw biologische klok denkt dat het 5 uur 's nachts is. Met andere woorden je hebt bijna een nachtje doorgehaald zonder te slapen. Je wordt vervolgens midden in de nacht wakker omdat het lichaam denkt dat het tijd is om wakker te worden. Je bent vooral heel wazig en het evenwichtsorgaan voert ook niet meer uit waar het voor is aangeschaft.

Het duurt een paar dagen voordat het ritme van het biologische uurwerk is hersteld. De vraag is dan ook wat doe je de dag na aankomst? Het antwoord: bijzonder weinig. Door ervaring hebben we geleerd dat een zwembad fijn is als je even wilt bijkomen na een lange reis in een warm land. Na het aanschouwen van de herhaling van de gouden race van Thomas Krol is het tijd voor een plons in het rooftop zwembad. Vervolgens factor 50 op die roomwitte beachbodies, zonnebrillen op en met verstand op nul in slaap vallen in de zon.

Nadat we toch nog een energietankje hebben ontdekt (what else is new voor een ADHD'er en een OVB-bommetje) besluiten we dat het een goed idee is om ons te begeven naar een beachclub bij Tulum beach, het strand dat dichtbij Tulum Pueblo ligt. Tulum Pueblo is het stadje waar wij verblijven. Tulum is de laatste jaren uitgegroeid tot een absolute hotspot en het massatoerisme heeft hier z'n intrede gedaan. Dat merken wij duidelijk. Ten eerste moeten we betalen om de club binnen te komen en moeten we 25 euro p.p. uitgegeven om een strandbedje te mogen consumeren. Gelaten ondergaan we het geheel, strandtijgers die we zijn. Drie waterige cocktails en een aantal droge burritos later vragen we om de rekening. De rekening valt 20% hoger uit dan verwacht. De ober probeert de wandelende portemonnees uit leggen dat het hier om belasting gaat, helaas voor hem zijn wij al vaker in Latijns Amerika geweest om te begrijpen dat "propina" optionele fooi betekent. Dat betekent dus géén fooi, jammer joh.

We besluiten de dag in een fantastisch Italiaans restaurant dat ergens verstopt ligt in een achterbuurt. Een heerlijke pizza en pasta pesto later sluiten we de dag af en vallen als een blok in slaap. Die biologische tikker is alweer wat scherper afgesteld.

Bis morgen!

Welkom op mijn Reislog!

Hallo en welkom op onze reislog !

Dé plaats om op de hoogte te blijven van alle avonturen en ervaringen tijdens deze reis. Vanaf nu zul je hier dan ook regelmatig nieuwe verhalen en foto's vinden, en via de kaart weet je altijd precies waar we ons bevinden en waar we zijn geweest

Deze keer reizen we rond in het zuiden van Mexico, namelijk de provincie Yucatan!

We zien je graag terug op onze reislog en laat gerust af en toe eens een berichtje achter!

Leuk dat je met ons meereist!

Groetjes,

Davey & Nick