Zoals jullie weten hebben we Chichen Itza vorige week moeten overslaan doordat ik ziek was. Maar als je bij één van de zeven wereldwonderen in de buurt bent wil je die natuurlijk wel bezoeken. Goed idee van Davey is om in Pisté te verblijven, een kleine 5 minuten rijden van de verloren oude stad en daarmee de perfecte uitvalsbasis voor een bezoekje.

We doen in de ochtend lekker rustig aan, gaan even stevig brunchen en pakken vervolgens het veerpontje weer terug om aan wal te komen. Eenmaal daar even snel naar het toilet, de auto pakken en door voor onze 3 uur durende rit naar Pisté. Je hebt via Google Maps in Mexico vaak de keuze tussen verschillende routes. De ene route met tolwegen en de ander zonder. We kozen eigenlijk iedere keer voor tolwegen omdat die opties het snelst waren en de wegen goed. Deze keer was de weg zonder tolwegen slechts 12 minuten langzamer en kozen we dus daarvoor.

Wat wij niet wisten is dat de tolwegen echt veel beter zijn en dat er veel werkzaamheden aan de "vrije" wegen zijn. Zo komen we op een weg waar net grint over het teer is uitgestort. Het geluid is verschrikkelijk en klinkt als een keiharde lokale hagelbui in de wielkasten van de auto. We halen opgelucht adem als we erdoorheen zijn en hebben zoiets van we zien wel of er schade is als we aankomen in Pisté. We zijn gelukkig goed verzekerd.

Als we de weg weer kunnen vervolgen moeten we nog 2 uur rijden. Helaas slaat een half uur later het noodlot weer toe zodra we door een klein dorpje genaamd Xcan doorrijden. Ineens een indringend scherp en piepend geluid. Davey zegt nog dat komt van die fietser maar ik vrees al dat het onze auto is. Als we de fietser ruimschoots voorbij zijn horen we het geluid nog steeds. We zetten de auto langs de weg. Geen lekke banden, er sleept niets over de weg en alles ziet er op het eerste gezicht ok uit.

In een heldere ingeving bel ik direct de verhuurder om te zeggen dat we een probleem hebben. Op zijn verzoek maken we een filmpje en hij is er vrijwel zeker van dat er iets met de rem aan de hand is. We zijn op dat moment verder van de plek waar we de auto moesten ophalen dan op ieder ander moment in onze reis dus ik voel al aan dat dit waarschijnlijk niet heel makkelijk gaat zijn. De verhuurder geeft aan dat hij twee van zijn monteurs op pad heeft gestuurd om de benodigde onderdelen op te halen en dat ze momenteel geen vervangende auto hebben en dat zij de auto dus ter plaatse gaan repareren. Ok, dit gaat lang duren. Niet alleen zijn wij ruim 2 uur van de verhuurlocatie, ook moeten zij nog nieuwe onderdelen gaan halen. Het is inmiddels half 4 en hij raadt ons aan om alvast te gaan kijken naar opties voor het avondeten.

We zijn op dat moment al een tijdje the-talk-of-the-town. We hebben onze auto voor een huis dat in opbouw is geparkeerd en er zijn een aantal bouwvakkers bezig. Die hebben lekker hard de fiesta muziek aan en zien er vriendelijk uit, we zijn allang al blij dat we niet ergens middenin de jungle zijn gestrand. 100 meter verderop is een supermarkt en we halen daar eten en drinken. We delen ook flink uit in de hoop zo iedereen een beetje vriend te houden, eerlijk is eerlijk we hadden het slechter kunnen treffen. Davey bouwt inmiddels een feestje met de lokale bevolking.

Intussen communiceert de verhuurder niet of nauwelijk en dus blijf ik zelf druk zetten. Ik blijf bellen, berichtjes sturen en die arme jongen weet op een gegeven ook niet meer wat hij ermee aan moet. Hij heeft ons een richtlijn van 2/2.5 uur gegeven. Na 2.5 uur begint het langzaam donker te worden. Het voelt dan niet zo comfortabel meer aan in een vreemd land op een plek in the middle of nowhere. Evengoed zijn de dorpsbewoners erg aardig en meelevend, spreken alleen geen woord Engels is en proberen van de nood een deugd te maken door ons sinaasappelsap te verkopen. Je blijft toch een toerist, haha!

Als de avond echt goed valt is het 3 uur later. Ik krijg de manager aan de lijn en besluit even goed tegengas te geven, ik bluf dat we recht hebben op een vervangende auto (de auto is namelijk van een onderverhuurder, niet van de partij waar wij een overeenkomst mee hebben), dat het zijn verantwoordelijk is dat we in het donker op een onveilige plek staan en dat als de monteurs er niet binnen een half uur zijn we een taxi pakken en de auto achterlaten. Hij beloofd een snelle update.

5 minuten later horen we dat het nog 20 minuten duurt en dat klopt. De monteurs komen aan en, nadat we een vervelende dronken kerel hebben afgewimpeld, geven zij aan dat wij hun auto kunnen nemen als vervangend. Dat laten we ons geen tweede keer zeggen. We gooien alle spullen over en zoeven weg. Toch evengoed nog anderhalf uur rijden, komen we bijna 4 uur te laat om 21 uur bij ons hotel aan. Gelukkig een fijne plek met aardige mensen. Toch even snel nog een broodje warm vlees (of twee) bij een karretje langs de weg, douchen en uitgeteld naar bed.

Er lijkt een vloek op te rusten maar morgen dan eindelijk: Chichen Itza!