De tijd vliegt, we zijn alweer twee van de drie weken onderweg. We zijn er inmiddels samen achter waarom reizen zo verrijkend is. Het klopt dat we inderdaad al twee weken weg zijn, maar het voelt twee keer zo lang en dat komt doordat je iedere dag iets nieuws ziet en doet waardoor je de dagen veel intenser beleeft.

We zijn op Holbox in een hostel gestart aangezien de meeste betaalbare en goed beoordeelde hotels al waren uitverkocht. Het voordeel van reizen zoals wij doen is dat je veel vrijheid ervaart omdat je ergens langer blijft wanneer het heel erg leuk is maar kunt gaan wanneer je het gezien hebt. Als je dan naar een populaire plek toegaat en last minute een kamer boekt, dan heb je vaak niet zoveel keuze meer. Evengoed vind je altijd nog wel iets van een prima kwaliteit voor een redelijke prijs. Vaak boet je wel in op de locatie en dat is hier ook een beetje zo. We zitten in een mooi hostel met een prima kamer, groot maar een beetje hard bed en op de hoek van een kruispunt met relatief veel verkeer. We hebben wel geluk dat onze kamer het verst mogelijk van de weg ligt. Maar dan heb je weer dat de werkplaats van de eigenaar naast onze kamer ligt en hij daar rond half 9 aan het werk gaat. Het hoort erbij en een hostel is vaak veel gezelliger waar een hotel vaak onpersoonlijker is maar meer luxe geeft. Ook hier is de eigenaar weer ontzettend aardig en attent en dat zorgt voor de persoonlijke touch. Voor de laatste 3 nachten verblijven we weer in een hotel en zo wisselen we dit een beetje af.

We huren twee splinternieuwe fietsjes bij het hostel en gaan op pad. Isla Holbox is een beschermd natuurgebied. Het gaat hierbij vooral om het zeeleven en de vogels die het gebied rijk is. Waar wij het met huismusjes en kauwen moeten doen in Nederland daar hebben wij hier in de binnentuin van het hostel alweer een paar kolibries gespot. De locals hier kijken je aan alsof je teveel gedronken hebt dat je een kolibrie bijzonder vindt. Enfin, Isla Holbox is klein en dus kun je het hele eiland binnen een aantal uurtjes verkennen op de fiets. De vibe op het eiland is heel prettig. Vaak zijn er veel opdringerige locals op eilanden, dat is hier helemaal niet het geval. Alles gaat tranquillo en je wordt niet belaagd door verkopers, heerlijk. We hebben wel wat pech met hoe de stranden eruit zien momenteel. In Mexico is het een dubbeltje op z'n kant: óf er spoelt veel zeewier aan òf vrijwel niets. In ons geval is er super veel zeewier op de stranden aangespoeld en dat maakt dat de stranden er (nog) niet hagelwit en paradijselijk uitzien. Toch is het uitzicht adembenemend.

Na een late lunch en een handjevol zon-uren gaan we even terug naar het hostel. Davey pakt de laatste editie van haar boek erbij en ik kan het niet laten om het laatste half uur van AZ-Ajax op te zetten. We hebben die Alkmaarse kaaskopjes weer even mooi aan de kant gezet. Nu de Eindhovense lampies nog.

De namiddag is de zon echt heerlijk zacht en we gaan op één van de strandbedjes liggen. Even genieten met een paar Mexicaanse biertjes en guacamole met nacho's, je zou bijna denken dat het normaal wordt. We zitten precies goed voor een prachtige zonsondergang en hebben nog een leuk gesprek met een wat ouder stel met twee jonge kinderen uit Noorden die de hele wereld zijn afgereisd. We hebben nog nooit op deze manier de zon in de zee zien zakken en om het nog idyllischer te maken zeilt op het laatste moment nog een klein zeilbootje voor de zon langs. Het lijkt alsof de tijd even stilstaat.

Het is al laat als we wat gaan eten. We gaan toch echt weer voor die kreeftpizza. Er staat een lange rij voor de ingang en we lopen eerst even het plein op om een crêpe en een marquesita te happen. De rij is helaas niet kleiner geworden en we besluiten om een pizza en een biertje te bestellen en mee te nemen naar het hostel. Die kreeftenpizza is niet te doen zó lekker. We gaan lekker in de tuin zitten, kijken nog een programma terug en gaan na een heerlijke eerste dag op stok.