Een paar dagen radiostilte. Jullie vragen je vast af waarom. In deze blog maken we een kleine jump van maandag tot en met woensdag.

Maandagochtend slapen we lekker uit na een avondje doorzakken. Het was super gezellig. Vandaag is onze laatste dag in Valladolid en we gaan vandaag even lekker shoppen en relaxen aan het zwembad. We hadden alweer iets gevonden voor thuis aan de "reismuur" en Davey is twee mooie zelfgemaakte hoeden rijker. De rest van de middag brengen we door aan het zwembad, de zon is vandaag aangenaam en niet zo fel dus ideaal om een aantal uurtjes aan het zwembad te liggen. Nadat de schaduw haar intrede doet bij het zwembad besluiten we om bij ons favoriete restaurantje in Valladolid een klein hapje (tonijn tartaar en guacamole) te gaan eten, voordat we aan het avondeten gaan. We zijn van plan om dat weer te doen in die leuke tent van gisteren.

De dag loopt een beetje gek omdat het al 17.30 is als we klaar zijn met lunchen. We lopen dus naar dat leuke tentje van gisteravond: gesloten. Zullen we dan maar terug naar waar we net gezeten hebben? Goed idee. Voor de laatste keer nemen we hier de tonijn tartaar, Davey neemt er taco's naast en ik een burrito met varkensvlees. We krijgen de burrito en de taco's niet helemaal op en vragen of zij de rest kunnen inpakken, geen probleem.

Terug in het hotel kijken we nog even snel Hunted VIPS terug. 4 van de 10 voortvluchtigen weten uit de handen van de Hunters te blijven. Dit was echt een geweldig seizoen, ook mooi dat je dit tegenwoordig gewoon kunt terugzien aan de andere kant van de wereld.

We duiken snel ons bed in want morgen gaan we echt naar Chitzen Itza, 1 van de 7 wereldwonderen! Dan hebben wij er inmiddels al meer dan de helft gezien (Colosseum, Petra, Machu Picchu) en moeten we alleen nog de Chinese Muur, de Taj Mahal en Cristo Redentor gaan bewonderen.

Maar dan word ik rond 3 uur in de nacht wakker en ik voel gelijk dat het foute boel is. Ik probeer nog terug in slaap te komen maar ik weet niet hoe ik moet gaan liggen. Ik kan niet zeggen dat ik echt extreem misselijk ben of dat ik veel pijn heb maar m'n buik is onrustig en m'n lichaam wil het eten eruit werken. Snel spring ik het bed uit richting het toilet en ik moet zo hard overgeven zoals ik nog nooit in 35 jaar heb overgegeven (gecheckt in de geschiedenisboeken en dit klopt). Zo hard overgegeven dat zelfs Davey er door de oordopjes heen van wakker wordt. Op dat moment is het er deels uit en voel ik me wel weer ok. We vallen weer in slaap.

Om half 7 gaat de wekker en vastberaden om naar Chitzen Itza te gaan spring ik uit bed. Ik voel dat ik weer moet overgeven, wederom niet normaal hard. M'n hele lichaam komt in een soort spasme waardoor het overgeven echt intens is en veel pijn doet. Ik heb wel het idee dat het meeste er nu uit is. Ik stap onder de douche en Davey vraagt een aantal keren of het echt wel gaat en of het wel zo verstandig is om vandaag naar Chitzen Itza te gaan. Ik verzeker haar dat het een goed idee is maar dat het kan dat ik daar wellicht nog een keer moet overgeven in de bosjes. Als ik het nu zo opschrijf besef ik hoe debiel het is, toen leek het mij een goed idee. Davey hakt daarom de knoop door en besluit dat we niet gaan. Aangekleed en wel plof ik op het bed neer. Ik voel me zo slap als een vaatdoek en heb het gevoel dat ik weer moet...

Na het spelen van doktertje Google zijn we er inmiddels wel achter dat het waarschijnlijk een voedselvergiftiging is. Davey heeft nergens last van dus het moet dat varkensvlees geweest zijn. Het is ook precies wat er vannacht en vanmorgen retour is gekomen. Na de derde episode overgeven ontstaan er ook allemaal rode puntjes rond mijn ogen. Davey schrikt hier natuurlijk ontzettend van maar dit blijkt een zeldzaam fenomeen bij zéér intens braken. Nou, intens is het. Er volgen nog 3 episodes waarmee de teller op 6 komt. Ik houd nog geen kopje kamillethee binnen. We hebben de eerste nacht op Isla Holbox gecancelled en hebben hier een nacht bijgeboekt.

Davey heeft inmiddels ORS geregeld, een zout/suikeroplossing met limoensap erin om het drinkbaar te maken. Ook als je dit eruit gooit zorgen de mineralen dat je vocht vasthoudt en niet uitdroogt. Rondom m'n ogen zitten inmiddels tientallen rode puntjes, hetgeen mini bloedinkjes blijken te zijn. Ik zie er echt uit als een zombie. Door de intensheid heb ik inmiddels ook flinke hoofdpijn maar zo in de loop van de middag begin ik weer wat vocht binnen te houden. Ik kom de hele dag m'n bed niet uit. Davey zorgt voor alles en houdt heel lief de hele tijd een oogje in het zeil. Langzaam wordt m'n buik beter maar ik heb zo'n hoofdpijn en spierpijn. Gelukkig slaap ik veel door de dag heen.

De nacht van dinsdag op woensdag verloopt voorspoedig. Ik heb de dag ervoor alleen een half bakje yoghurt op. De eetlust begint ook wat terug te keren. Nadat ik ook een cappuccino en een fruitbowl binnenhoudt en me redelijk goed voel besluiten we dat we vandaag wél naar Isla Holbox gaan en dat we naar Chitzen Itza gaan zodra we van Isla Holbox terugkomen.

De rit naar Holbox gaat prima en het is allemaal makkelijk te vinden. Voor we het weten staat de auto op een beveiligd parkeerterrein en zitten we op de veerpont naar Holbox. Links en rechts nog wat futloos, maar gelukkig ben ik in goede handen. Als we op Holbox aankomen is het half 6 (het is hier weer een uur later dan in Valladolid). Even een half uurtje liggen in het hostel en dan gaan we gelijk eten. Ik merk dat ik weinig energie heb na twee bakken yoghurt in de afgelopen 48 uur.

We gaan naar Roots een Italiaans restaurant dat bekend staat om haar kreeftenpizza. We nemen er nog bruschetta naast. Hoe heerlijk is het om gewoon lekker vrij te kunnen eten, dat waardeer ik ook gelijk weer een stuk meer. En laten we dan maar gelijk beginnen met kreeft, haha!

Laten we maar zeggen dat we er weer grotendeels bovenop zijn. De komende dagen weer wat aansterken en langzaamaan weer dingen gaan ondernemen. Ik hoop dat jullie alles hebben binnengehouden.

Tot snel!