Na een halve liter cappuccino en een voedzaam ontbijtje gaan we weer op pad. Vandaag staat er weer een uitstapje vanuit Valladolid op de planning. We hebben al twee volledig open cenotes en één volledig gesloten cenote (meer een grot) bezocht. Vandaag gaan we naar twee half open cenotes.

We komen bij de ingang aan, fuck...mondkapjes vergeten. In Mexico hebben ze twee bizarre obsessies overgehouden aan de pandemie: 1. Op veel plekken binnen en buiten moet je een mondkapje dragen, het is echter puur deurbeleid want zodra je ergens binnen bent maalt niemand er meer om; 2. In iedere winkel, restaurant of supermarkt waar je komt wordt er antibacteriële gel of vloeistof op je handen gespoten. Dus wanneer je 5 naast elkaar gelegen winkels bezoekt zijn je handen letterlijk rauw en klef van de antibacteriële gel. Blijft vreemd om te zien hoe ieder land er afzonderlijke gewoontes aan heeft overgehouden. In ieder geval, we vinden nog één verfrommeld mondkapje en we binden Davey een handdoekje voor. Weifelend laat de poortwachter ons binnen. Snel betalen en doorlopen!

Cenote Samula is de eerste die we bezoeken. Ontzettend gave cenote aangezien het gat bovenin de cenote overdag een heel tof effect geeft wanneer de zon schijnt. Wij hebben geluk want de zon schijnt iedere dag, haha! Prachtig natuurfenomeen om te aanschouwen en ook mooi om te zien hoe verschillend alle cenotes zijn. Begrijpelijk dat dit heilige plekken voor de Maya's waren met ieder een andere betekenis. Helaas ook hier weer het wandelde-portemonnee-principe. Onderweg naar de cenotes word je belaagd door marktkooplui die je waardeloze prullaria tegen extreme prijzen willen aansmeren én je bent verplicht om een zwemvest te dragen in de cenote, 25 pesos per persoon per cenote. Géén van de zwemvesten heeft een Europese maat en deze zien eruit alsof ze uit 1982 komen. Het mag de pret niet drukken, de ervaring is geweldig.

De tweede cenote is X'kekén. Deze cenote is om een andere reden erg mooi, namelijk het feit dat er aan de zijkant van de cenote een ongelofelijk grote stalactiet is ontstaan. We komen hier nog een Duits stel tegen dat inmiddels ook door de wol geverfde Mexico-scam-herkenners zijn geworden. Zij bieden ons hun zwemvesten aan en dus houden wij weer 50 pesos in de pocket. Vond de badmeester niet grappig, heeft- ie pech.

Wanneer we terugkomen in het hotel kijken we de één na laatste aflevering van Wie is de Mol, Everon is het! We weten het zeker! Of toch Fresia misschien? Kim toch zeker niet? Frustrerend seizoen en erg goed gespeeld door De Mol en goed geknipt door de redactie.

We gaan eten bij Tres Mentiras. Had Davey al een aantal dagen geleden op de rader, geen idee waarom we dat niet hebben doorgezet. Super gezellig eetcafé met live muziek. De Mexicaanse zanger maakt er echt een sfeertje van. We beginnen met taco's, guacamole, burritos en twee Mexicaanse biertjes. Inmiddels zijn er ook twee, wat oudere, Amerikaanse stellen binnengekomen. Eén van de mannen blijkt een countryzanger met een gouden strotje, hij besluit vanavond de show te stelen. Davey vraagt tevergeefs om Jolene en Country Roads maar die rifjes krijgt hij helaas niet uit z'n gitaar. De planning was morgenochtend om naar Chitzen Itza te gaan. 2 bier, 1 shotje en 3 cocktails later zijn de plannen gewijzigd. Wat een geweldige Mexicaanse avond hebben we hier op de zondag mogen meemaken. Aardig in de olie en lekker baldadig rollen wij naar het hotel. We zetten nog een documentaire over de Maya's op, het einde hebben we niet gehaald...De eerste 10 minuten ook niet trouwens. Morgenochtend maar lekker uitbrakken.

Tot morgen!