Tijd om Bacalar weer te verlaten. Absoluut een aanrader en mooi dorpje om een aantal nachten te verblijven. Aan het einde van de ochtend gaan we nog even bij Los Cacolitos liggen omdat José zo vriendelijk is om ons pas in de loop van de middag te laten uitchecken.

We nemen nog even een heerlijke douche na een aantal uurtjes aan de laguna geluierd te hebben en vervolgens gooien we rond een uur of 2 onze spullen in de achterbak, rijden naar Mi Burrito om nog zo'n heerlijk burrito te klappen en gaan vervolgens vol gas richting Valladolid.

De rit naar Valladolid duurt 3,5 uur (Ruurlo'tje op en neer) dus we verbinden de telefoon via bluetooth met de auto en knallen de speakers open. Het zonnetje schijnt en wordt na het begin van de middag minder fel. Drankje tussen benen en de Mexicaanse vibe is compleet. De weg richting Valladolid is onbeschrijfelijk mooi. Een goed geasfalteerde weg 200 kilometer door de dichte vegetatie van de jungle. Je komt weinig auto's tegen waardoor je het gevoel krijgt dat je alleen in de jungle rond tuft. Geen idee hoe je hier met een lekke band wegkomt. We hopen nog steeds op een overstekende jaguar maar dat is ons tot op heden nog niet geven.

In een roes uit een sprookjesboek trekt de rit aan ons voorbij. We staan in Valladolid, het is hier een uur vroeger dan in Bacalar. Het is inmiddels 18.30 in Valladolid en het is al donker, in Bacalar werd het pas om 19 uur donker dus ook daaraan merken we het tijdsverschil. We hebben geleerd van de zoektocht naar een verblijf in Bacalar dus we openen de Booking app, maken een kleine selectie en uit die kleine selectie maken we binnen 5 minuten de keuze voor een hotel. Fantastisch gelegen middenin het centrum. Waarom zouden we douchen? We ruiken al lekker van onszelf. Dus huppetee spullen in de kamer, auto wegzetten en op zoek naar een restaurantje.

We hebben al snel een restaurantje te pakken in een schattige binnentuin. Het duurt een kleine 10 minuten voordat we kunnen gaan zitten. We merken ook aan de prijzen dat we niet meer in het toeristische gedeelte van Yucatan zitten. Na twee maaltijden en een aantal drankjes moeten we 9 euro afrekenen. Het kan hier nog.

We lopen terug naar het hotel en lopen langs een gezellige binnentuin. We kijken naar binnen en besluiten om polshoogte te nemen. Het lijkt op een nazomers feestje en in m'n goedste Spaans vraag ik of het mogelijk is om hier wat te drinken: "Esta possibile por ordenar un par de bebidas?" Si claro, antwoord de ober en hij begint op te noemen wat er allemaal te bestellen valt: Cerveza, vino rojo, vino bianco...Davey heeft inmiddels al wel door dat we op een besloten feestje staan...Ik bestel twee Corona biertjes en de ober wenkt ons naar een tafeltje waar een aantal tapas plankjes klaar staan. Wij gaan daar staan en een andere ober komt met een vol dienblad vragen of we een biertje willen. Natuurlijk, doe maar een Corona. Davey plast bijna in haar broek van het lachen en staat verdekt achter een boom. Vervolgens komt de andere ober onze twee biertjes brengen, dus wij staan daar mooi mee te doen met in beide handen een pilsje. Rolletje serranoham van het plankje, lekker feestje wel! Na de biertjes en een paar tapas besluiten we dat het wellicht beter is om te gaan, zonder om te kijken lopen we de binnentuin uit en rollen ons bed in.

Wat een heerlijke dag weer, tot morgen!