Ola a todos! Helaas leven we nog met de naweeën van de pandemie, maar wij laten ons daar niet meer door stoppen. Na Jordanië in november stond eind maart eigenlijk 8 weken Afrika op het programma. Helaas werden wij eind januari al op de hoogte gebracht van het feit dat deze reis door het virus niet kon plaatsvinden. Daarom dachten wij laten we onszelf eens straffen met 3 weken Mexico.

Het leek aan het begin van de week nog even spannend te worden aangezien Eunice in Nederland aan wal dreigde te komen. Gelukkig vlogen wij op donderdag voor de storm uit richting Cancun. Anne had ons al uitgelegd dat de banen op Schiphol zo zijn aangelegd dat wij ons met de huidige windrichting geen zorgen hoefden te maken.

Voor een prikkie een directe vlucht geboekt met TUI. Davey bij het raam en ik in het midden. Altijd even afwachten wat voor figuur er naast je komt zitten. Dit keer was het een Vietnamees Australische influencer met iets te opgespoten lippen. Binnen 5 minuten hadden we haar levensverhaal gehoord en had ze een plek bemachtigt bij ons in de auto vanaf Cancun naar Tulum. We zijn nog steeds aan het bedenken hoe dit heeft kunnen gebeuren.

De vlucht is ontspannen en trekt redelijk snel voorbij. Boekjes, gedownloade Netflixseries en vliegtuigvoer. Voor je het weet gaat het landingsgestel uit en stap je met een verstopt darmkanaal de aankomsthal op Cancun in. De douane is zeer relaxed en we zijn er echt binnen 5 minuten doorheen. Dat is het voordeel als je zonder koffer reist (#CabinZero, #nietgesponserd).

Het reisinstinct kicked weer in: simkaart halen, pinnen en de auto ophalen. We zijn er snel klaar voor maar zijn in het feestgedruis onze Vietnamese influencer kwijtgeraakt. We mogen ook niet meer terug de aankomsthal in. We besluiten toch te wachten en na wat zoeken en schreeuwen hebben we haar gevonden. Het ophalen van de huurauto blijkt nog een heel karwei aangezien dit zo ongeveer de enige verhuurder is die geen kantoor houdt op het vliegveld. Francisco haalt ons op. F*ck...file. Na de vlotte vlucht en de spoedige grensovergang gaan we pas 3 uur later met z'n drieën het wagentje in richting Tulum.

Was op zich niet echt handig, direct doorrijden. Toch gedaan en weer in de file. Het is al donker en natuurlijk ook even wennen in een nieuw land. Inmiddels ook hoofdpijn gekregen van de influencer die van haar e-smoker geniet op de achterbank en vooral graag over zichzelf verteld. Ohja, of we haar ook nog even kunnen afzetten. Tuurlijk..doen we. Na een hobbelig pad in de jungle zetten we koers naar ons eigen hotelletje. 4 paracetemol en een Indiase curryschotel (we zijn tenslotte in Mexico) vallen we met een heerlijk jetlag als een blok in slaap.